sonbahar..
sıkı sıkı sarılmıştık
rüzgarla gittiler, ürperdik
ki böyle durumlarda insan
ya anıları alıyor omuzlarına
ya umutsuz şairin dizelerini kucağına
-ısıtmayacağını bile bile-
sonbaharda düşen ilk yaprak
tüm kış sancıtıyor dalı
oturup bir sigara yakamadığından
döküyor tüm yapraklarını
sonra tüm içkiler biraz hafif
anılar oldukça diri
ve şiir
umutsuz
bahar..
çatladığında tomurcuk
yani bedeninde açıldığında türlü renkte yara
aslında
sonbahara varmak için çıkılıyor yola
kış..
yaprak dökümü
ağaçların intihar teşebbüsü olsa gerek.
Çağdaş Ünbal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder