Akşamdan Evvel

gülkan'a


daha kışı yarılamamışken
soğuğa ve boşalan ardiyelere inat
bir romanın son cümlesinden
gökyüzünün pamuklanmasından
daha sancılıdır elbet
ananın acısı
bir göz odada
bana uzanan yolda

şiirdir bir nevi
yazılanlardan bağımsız
ekmektir kurda kuşa
güneştir mahpusa

o yolu yayan mı geldin gözümün ışığı
alaz mı daladı çıplak etini
bu kan coğrafyasında ne bu direnç
ey göğsüme dayanmış mavzer
eklemlerini sarayım hınçla
bak bu dünyadır diyeyim
neresinden istersen orasından ağla

ah ayçiçeğim,
begonyam

sen gelmeden önce
bütün mevsimleri dizip bir ipe
sallardım iki dal arasında usulca

ah nar'çiçeğim
fidanım
kavgaya ve sabaha inancım

bunu böyle bil;
ellerinle direneceğim.




Çağdaş Ünbal