ve ben
çiçeklenmiş bir kiraz ağacı gibi
asılı duracağım göğsünde.
tortusu ayrılıp da hayatın
kalınca bir başıma, bir göz odada
sen geleceksin önce aklıma
sonra aramayla yitirdiğim günlerim
toprağı ısıtan gülüşün kalacak bende bir
gerisi silinecek
yaşamın bütün cilveleri
açlık ve ayak tabanlarımdaki ağrı
paltosuz geçirilen kış
bilet bulamadığım mahşer günü
elbet yalnızlık.
yine de
çiçeklenmiş bir kiraz gibi
asılı duracağım göğsünde.
Çağdaş Ünbal
