Zayi.

alnını yağmurlara dönüp
bir sevdaya içerlenir gibi yürüdü adam
sabahtı vakit
bir erken sabah
su birikintilerini sarartan sokak lambalarını geçip
dünyaya bulaştı

ayakkabıları boyasızdı
küfür bildi
çünkü herkes bilirdi
renktir doğurduğu sevginin

ölüme dair umudunu taze tutarak
revolver saydı cebindeki elini
mermi niyetine biraz dua ve
getirmeden aklına aktarları,
baharda papatya ve sardunyaları
ömründen geriye doğru saydı

dünya halen yeterince aydınlık ve kalabalıktı
yumruğunu sıktı.




Çağdaş Ünbal