Bulut Kusan Adamlar.

                                                                    'sözüm yabana'
                                                                   
                                                                    

yeşil mi yeşil bir perdenin ardında
şeyhimin elinde bir kutu xanax
uçurumlar falan -ulama araları
habersiz elbet aynalardan -estetik cerrahlar
kurşun değdiği tende ılır -yara arsız
ekonomi bültenlerinden umutlu piyasalar
boş böğrümde bir dikit
ağır.

ceza sahası mahşer provası
ben tek kişilik baraj gibiyim!
oysa şeyhim kehribar bakışlı,
-balı dalında kuru
dua niyetine aftershave
yüzüm gül bahçesi sanki
ahım.

ama bu çilehanenin duvarlarında priz yok
kapalı mobille bir
rakamla 1 saat şarj
dayanamıyorum şeyhim
bu imtihandan kaldım artık muaf sayılırım imandan
muskam geçersiz eczanelerde
-eyvah.

sevgili şeyhim,
ömrüm farzını kılmadığım rekatlarla dolu
kiramen katibin ve prospektüs
doz aşımının neresindeyiz?





Çağdaş Ünbal

Bir Garip Savunma Sanatı

bir adam çiviyle ayasını yontuyor

üstelik ortada geçerli hiçbir kutsal ruh da yokken

daha evvel de

ayaklarına bağlanmış taşlarla 

salonun orta yerinde durmuştu öylece

bazen suyun üstünde de nefes alınamaz' 

diye not düşülmüştü ajandalarda

elbet herhangi bir cumartesi gününe ağustosun 

güvercinlere bakmaktan başının döndüğü bir ikindi

toprağa mektup çizmişti adam

evet bazen toprağa mektup çizilir-de-

güvercinler onu taşıyamaz

yer yarılmaz,

kalkılır gidilir

belki uyunur

-siz de bilirsiniz.

hayır ağlamıyorum

onlar benim süt dişlerim

meyhanenin naylon masa örtüsünde ay düşledi adam

akşam olmak üzereydi

üstelik meyhanenin bir çatısı vardı

kalkıp gidilemezdi işte

siz de iyi bilirsiniz ki

kalkıp gidilemez genelde

yer çekiminden ilgisiz nedenlerle

-tam da o saatlerde

kimliği belirsiz kişilerce-

'sıkıldıysan televizyonu açayım'

diye yazılıyordu lisenin duvarına

lunaparkta bir lira karşılığı yumruklanan makinelerin karşısında

öfke biriktiriyordu adam

dokunsan ağlayacaktı ama

daha neşet ertaş'ın sağ olduğu günlerdi

bilirsiniz işte

insanı ayakta tutan şeyler vardır

onlar gider 

siz duyma yetinizi kaybedersiniz

bir adam çiviyle şakaklarını yontuyor

siz de biliyorsunuz.

Çağdaş Ünbal

Selvileme

'senin dal boyunda yara beslenir,
bilirim de..'

taşradır bu
hangi köşeyi dönsem ayrı keder
'parklarda banklar' da ne güzel tamlama!
kışlar soğuk ve yağışlı
şu patiklerimi yamasana

üstelik ritmi kaçırmış saz gibiyim biraz
birkaç telim de noksan
ve sen
ayın ondördü gibi vuruyorsun seyrime
gitme öyle, ben de şaşkınım
beni biraz uyutsana

yönetmelikler jilet olmuştur gül sakallarıma
direncim artmış, öfkem sararmıştır
tamda adam olacak çağımmış gibi
yıkılma ardıma
sana zahmet tabureye vursana.



Çağdaş Ünbal

Geçenlere..

kim geçmiş maviliğinden gökyüzünün
suyun serininden
yükseğinden dağın

kim bir avuç zulmü sığdırıp bileklerine
bırakıp gitmiş kuşları

ki kuşlar
kutsal kitabıdır gökyüzünün

belli efendim besbelli
bu illegal bir varoluş destanı.




Çağdaş Ünbal

Karanfil Ağıdı

                      "acı insana her şeyi söylediyor."
                                                muharrem ertaş


ve anılar
hep bu uzun kış gecelerinde
insana geçmişinden gün biçtiriyor kendine

soğuk salonlarda bir karanfil
kırılıveriyor
tam da sevgiliye uzatılacak yerinden
akıl alır şey değil
bir karanfil kırılıveriyor
tam da sevgiliye..

çatılar poşetinden henüz çıkarılmış
sabırsız bir jileti andırıyor
dizlerimden aşağısı protez
beni bırakın siz kaçın-
diyemiyorum
-lütfen birlikte ölelim.

diş fırçalamayı
müfredata kim koymuşsa bırakın o uyusun
siz kalın
daha çok izmarit
daha çok küfür
bir yarayı anlamlandırabilir

sonra,
belki yıldızlar
gecenin dikiş izleridir
ve bizler
kuruyamayan kan damlaları yeryüzünün
LÜTFEN güneşe çıkmayın.




Çağdaş Ünbal