Bazen gözlerimi sımsıkı kapatıp alıç ağacını düşlüyorum. Uçsuz bucaksız ovanın orta yerinde tam olarak oraya aitmiş gibi duran alıç ağacını. Ressamının resme hediyesi. Gölgesinde bozkırı eyleyen, kederi yemişinden fazla alıç ağacını.
Hayat bence enstrümantal daha katlanılır. Söz fazla. Af.
http://www.youtube.com/watch?v=jMEjPKBvhzE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder