Kış Rüyası.

 

limon kabuğu kokardı ellerin
öykünürdü kış meyveleri
bana hava hoştu 
çünkü yağmur çiselerdi öğleden sonraları
düşlerin buğulanırdı senin
konuştukça 
buhar salınırdı 
dudaklarının arasından
dünya ısınırdı
ben genişlerdim
pabuçlarım vurmaz
dişlerim sancımazdı
ellerim de genişlerdi 
ormanları kucaklar
dere yataklarınca uzanırdım
ben böyle estikçe sana dair
senin ellerin inatla kokardı
susardık.

doygunluğu hisseder
kalabalıklaşırdık parklarda
kuşlar bir yandan
çocuklar bir yandan
ellerini avuçlarıma alırdım
sonsuz bir limon bahçesi olurduk böylece
dalları dolu 
toprağı bereketli
bir yanı boydan boya deniz

susarlardı
biz duyardık. 

vakti sayardık gece olunca

aydınlığın bıraktıklarını kemirerek

korkardık,

saçlarımı okşardın

vahşi bir hayvan gibi titrerdi deniz

bütün rüyalardan kaçardık

toprak ve biz

gebeydik güneşe

sancımız rüzgarla savrulurdu

yalnızlaşır

ikimiz kalırdık

şuncacık odada

kaçınılmaz rüyalarda.

Çağdaş Ünbal