Ardından.

ayfer,
elif gitti

kurumuş göllerim vardı
şimdi çöllere sahibim

yitip gitti
katlanılabilirliği kalmadı hayatın
soldu çiçekleri
Rumi'nin gül bahçelerinin
benim göğsümün orta yerine saplanmış
bir dal karanfil
gül bahçelerine oldukça uzağım

bir yol olup gitti
yol kenarında tezgah açan ne düşünür
şimdi bildim
bildim hızla akmasını yolun
sabit durmayı ayfer
uğramamasını kimsenin -bildim-

rüzgâr duruldu
yanaşabilir takalar rıhtıma
sezon bereketli olsun
artık bütün balıklar ölü gözle bakacaklar
gördüm
gördüm çekilmesini canın tenden
çıkarılmak neymiş sudan -bildim-

zigonun bir ayağı kırılmıştı
yapıştırmıştım bi güzel
halen sallanır
şimdi bildim ayfer
ne demekmiş bir kez kırılmak.

elif gitti.



Çağdaş Ünbal