sönmüş bir yanardağ hatırasıdır
şimdi yüreğim
ve yaz
ansızın dönünce köşeyi
çatlayamamış tohum gibi
kendimi tüketmede buluyorum çareyi
ömrüm diyorum
düşük yaptı yokluğundan
oysa
bir keresinde/
bir günde geçmiştim
sulu boyalı mevsim tablolarından
yorulurum sanmıştım,
durulurmuşum meğer.
Çağdaş Ünbal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder