Düş'ün Estiği

en beğendiğimiz vakit akşamüstüydü

kederler 

kavaklar boyu polen

herkeste bir alerjik akut 

ne kadar takvimize
ve dizi formatında baharlar

oysa kervanlara saldırırdı yıldızlar

hallaç eder, savururdu

bir zamanlar öyleydi

ince hastalığa sürüklerdi adamı, sevdalar

ne zaman ki

pirinç ayıklarken taşı incitmeyen kadınlar,
kenarlarını gün'aşığı sarmış
daracık bir yoldan
ufuk çizgisinin üstünü örtmeye gittiler bir bir
o gün
çölü şehre taşıdı kırlangıçlar

kuraklık,
mevsim normallerinin üzerinde seyretti
ve artık kimse
kızına çiçek adını vermedi asla.




Çağdaş Ünbal