sen öyle okyanus baktıkça
tenimde tuz yanıkları
gölgesiyle sıyrılıp geçen
suskun kalabalık,
çocuklar ve seyyar satıcılar habersiz
banklarca gülüştüğümüzden
yitirdiklerimizle bir'arada
bir çardağın altında
kuşlara kalsın diye kırıntıları
ayalarıma bıraktığın yemiş
bak bu giden günün kendisidir
geriye kalan
ellerinle soframıza taşıdığın bahar
ve tenimde
gözlerinden kalma tuz yanıkları.
çağdaş ünbal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder