Tutukluk Yapan Deklanşör

ağırlığıyla sallanan dala şaşan bir serçe
gelip şuramda duranda 


kalbi kırık yılkılar
geceyi öperken orman diplerinde,
sökerken dikişlerini dillerinden
beni bozkır eyleyen bu sevda
kalbimi kırıyor biraz da

ağaran toprağa seriliyor
avcının soluğuyla
boşluğundan vurulmuş olanlar


denizden çok uzakta.




Çağdaş Ünbal

Sevdadan Ağaran Akşamlarda

bir zeytin ağacına bakarak
bakarak bir zeytin ağacına
seni düşündüm
kollarımda kuşlar
gövdemde bir kaç karınca

bozkır uyku sersemi
tazecik bahar
gözaltı torbalarıma basınç
sol yanıma şantaj
seni düşündüm

akşamüstü müydü
gün mü ağarıyordu
saydım da şu yağmur tanelerini
tam sonsuz ediyordu
toprağın doyumu kadar sonsuz
gökyüzü, gülüşün ve
seni düşündüğüm kadar sonsuz

şu kıvrılan yollarca
aktım,
dönüp dönüp baktım şu boşluğa
ayakkabılarım çamur içinde
sakallarımda buhar hıncahınç
soluk alıp verdim
büyüdü filizlenen yanları bir ormanın
soluklandım da seni düşündüm

şehir ateş böceklerini yaktı
bir baba işten döndü
duraladık,
kuruldu sofralar
bakıştık aynalar olmadan

seni..




Çağdaş Ünbal

Su ve Denklem

her vapur denizin uykusunu böler

akşamın sahiplerinden
yani
travestiler,
defin arayıcıları,
ve mezarlık bekçilerinden sıyrılıp
giyitsiz kalmış gibi güneş
hani
anadan üryan konmuşken
küften ve tozdan kararmış demirlerine balkonun
uyanıyor ebe gümeçleri,
gün'aşıkları

ve
karıncalar çiğniyor
toprağın geceden tutulan yanlarını

suyun durulduğu yerden
geride kalmış salyangoz azmiyle
ağaç dallarına ilerleyen-
vaktinden sonra gelen
yahut kapıda karşılaşılan
bütün tabiatı bir ah ile hallaç eden-

sıvası dökülmüş mekteplerde
duvarları süsleyen
kuru boyalı tablolarda
                         mevsimler.

yeryüzünden arta kalan
bir meşgalesi vardı onların
şimdi hatırlayamadığım

sonra-

bileklerimde
uçaktan artığı soğuk metalle çizilmiş
bir akşamüzeri tasviri kaldı geriye

ah.




Çağdaş Ünbal

Ön'sızı Olarak D.

borsa haberlerine geçildiğinde radyoyu kapatanlara'


şehri en çok cam kenarından görüp
buğusuna çizemediklerinden muaftır vatan
uğruna ölünecek bir şeymiş gibi
öldükçe parçalanan

tam zamanı sardunyaların
dünya denilen yere taharet mi dersin
balkona renk,
vicdana soluk mu

ölme canım kardeşim
uzuyor günler
parklarda tazecik bahar..




çağdaş ünbal

Çaresizlik Üzerine

gölgeler oynaşıyor dalların arasında
gecenin en olduk yerindeyim
saç'diplerim mayın
ellerim kendine ağır

bir çocuk karanlığı soluyarak uyuyor-


aklıma bendir tutuşun geliyor
bileklerinde oya
günün en olmadık yerinde

adına sadık
dudaklarım yara
pamuk pamuk umutlu oysa
yokuş ile gökyüzü
-galip
ve kırgın biraz

suskunun yazgı olduğu yerlerden
yorgun yılkılarla gelmişler
benim aklım fikrim bileklerinde
dudaklarım yara

üstelik zift bulaşmış uykusuzluğumla
karanlığı..




Çağdaş Ünbal