ağırlığıyla sallanan dala şaşan bir serçe
gelip şuramda duranda
kalbi kırık yılkılar
geceyi öperken orman diplerinde,
sökerken dikişlerini dillerinden
beni bozkır eyleyen bu sevda
kalbimi kırıyor biraz da
ağaran toprağa seriliyor
avcının soluğuyla
boşluğundan vurulmuş olanlar
denizden çok uzakta.
Çağdaş Ünbal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder