Gün Deviren

                                               

elif'e


şiirle besleniyorum
ki elifi elifine rutubetli

başını yaslasan
çürüyen yerlerine aynaların
ben bütün ikindiler susar, uyurum
kendime seni anlatmaktan bıktığım günler var

sigarayı unutup yaktığım hayallerinden özür de dilerim
ve sulamayı unuttuğum çiçeklerden
ilmik ilmik kanayan kaldırımlar görüyor gözlerim
ne olursun bir ucundan tut düştüğüm yerlerin

anestezinin etkisini göstermesini beklerken
yokluğunla sarsıldı ameliyathaneler
-artçıları koy gömlek cebime-
yokluğun bizatihi kafi
elimi yaramdan alamadığım günler var

dudağımın kenarında ismini
evet, ismini
tespih etmişim
yeter dileme sürdüğün ayrılık
karanlığında kendimi gömdüğüm günler var.



Çağdaş Ünbal


http://www.youtube.com/watch?v=jusHzZL0L_w