sis inince
kahvaltı salonlarına huzur
metro çıkışlarına korku
ve kan ilanları hakim oluyor anonslara
çatışıyorum
kan kokuyor saçlarım
mızıkam ısınmış
bir otele çekiliyorum
canhıraş.
şehrin kıyısında
-evet kıyısında
çünkü şehir orta yerinden yağmalanmıştır-
bendirler terliyor
rüya bu
nefes alıyorsun
gökdelenler sarsılıyor,
çocukluğum şaşkınlık
ve umut barındırıyor;
dudağının berisinde kara bir ben gibi
olan
biten
her şey
uzaktan
seni düş.
ısınan mızıkalara kar yağacak'
diyorum,
gülüyorsun
elbet rüya bu.
Çağdaş Ünbal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder