Zuhur.

perdeler çekiyoruz
göğsümüze;
yorgun bir geyiğin gözleri oluyor zaman
ağır
ve direnirken sonsuza

kuytularda rüya bekliyoruz
akşam sanıp bütün karanlıkları

savanlarda geyiklerin ayak izleri
ve yalın toprakta nefesleri  

uyuyamıyoruz
bir sorun bu.

bütün göz temaslarında
kuyu sunuyorlar
karanlık ve korku
çaresizim

çünkü elimden bir şey gelmiyor
çünkü kendimden öteye gidemiyorum
aleme zerk olmaya niyetlenmiş fakat
ısrarla akıntının tersine yüzen balıklar
derdim günüm defans!

kahretsin.




Çağdaş Ünbal