Sevda Çatışmadır.

Çatışmalarla geçer burada sonbahar

kanlı ve zalim bir sevdadır anlayacağın.

Ölürsün anladın mı ölürsün

ölüsünü bile öldürürler adamın.

Elleri kınalı analar ne ağıt yakar ne bir damla gözyaşı.

Burada aşklar sonbaharda yaprak gibi yaşanır.

Düşer dalından bir hasta ölür.

İster kader de adına ister batıl

benzemez kahve fallarındaki nazara

ölürsün ince ince, kırılarak

çıtırtını duyan olmaz kokunu sezen

Toprağa gömülürsün anca.

Suratında ki bin bir ifadeden belli olur ölümün rengi

Kırmızısı anca bu kadar olur kanın.

Burada dağlarda kan kırmızıdır

o da ölümün diğer adıdır.

Kundakta ki bebe, ateşte ki çorba

dışarıda rüzgâr kadar doğaldır ölüm

aynı sevdalanmak gibi düşman köyünün kara gözlü güzeline.

Dedim ya soyunu sopunu kente bağlamış güzel kız

burada çatışmalarla geçer mevsimin her türlüsü

ölürsün farkına varmadan

dilinin söyleyeceği kelimeleri söyleyemeden

sol yanında alev alev volkan olurken bir dağ

işte o dağda ölümlere soyunursun temmuz’un ortasında

çırılçıplak gecede bu kadar bukalemun olunur anca.

Gözlerinin parıltısı yeter mi yıldızı bastırmaya

ölürsün işte bir sevda türküsü dilde

sanma doğar ardından bir bebe, başlar zılgıt

burada doğan bebe ölüme yollanan bir akarsudur

anca akar usul usul

gözlerini ondan ya yere diker kaldırmaz başını

göreceği bir çift kara göz

kara kadere haberdir tez ulak edasında

ölüm ansızın düşer damarlara

ta ki yanardağ ateş salınca toprağa

işte kurur bir yaprak ve çıt sesini duyar dal

hoşça kal diyemez çünkü o alışmıştır

geri dönülmeyeceğini bile bile gidilen yollara

kan olur dudaklar

ne analar ağlar ne bebeler süt emer

biter sanılır bu akarsu kehaneti

yeni bebelerle can verir ve can alır işte,

anladın mı?

vardın mı farkına

mevsimler diyorum

çatışma gibidir bir dağın eteğinde

ve bir volkan yutuncaya dek tüm sevdalı yürüyüşleri

silah sesinden başka bir şey değildir kelimeler.

Çağdaş Ünbal