İntihara Meyilli Şiir Beş

irtifa kaybeden
kırlangıçlardan sor beni
kan hıraş gecelerden
ve mevsim döngülerinden
elbette bağımsız

ölen sokak köpeğinin gözünde
tanrıyı görmüştüm
vakit gece ar-sızıydı
kayboldu hükmü insaniyetin
var olandan sor beni

sigarayı ulamıştım sigaraya
rezil rüsvaydı günler, hatırla
solan tüm fesleğenler adına
sağ kalan kokulardan sor beni

ormanı bir kuşun gözünden gör
ne kadar da kalabalık
muhabbetle ilet;
allahım bu organizasyon
utandırıyor acizi
al elinden mevsimlerini

sonra uzak bir şehrin gar saatini düşünmüştük
akrep ile yelkovan arası örümcek ağlarına dokunmadan
-bu sebepten miydi
bir babanın mutluluğa yetişememesi-
makinistin saati ölüme kaç kalmıştı acaba
bütün cevaplar geç kalmıştı
acele et biraz

tavşan dağla barışmış mıdır
dağın halen haberi yok mudur bu küslükten
ölen atlar dirilmeyecek midir sonraki baharda
-giden dönmemeye meyilli- deme
kırılır kaval kemiği çobanın
şair sustuğuyla kalır

daha ne desindir

gömülmeyi hak edecek kadar
soğuk, sessiz
ve
ölüdür.


Çağdaş Ünbal