Çaresizliğe Önsöz

"bir rakı ne kadar ısınabilir ki niyetini almış biri için"

akrobatların bir bildiği yok 

ben o yolu türkü söyleyerek geçiyorum kötü sarhoşladığım akşamlarda

yanmayan sokak lambalarını fırsat bilip

yüreğimi kusuyorum her birinin altına

-sokak köpekleri bu gösteri için oldukça sessizler-

ben nasıl ki sevdiğim kadına rast geldiğimde saklanacak yer arıyorsam

bürünüyorsam bir başkasının kimliğine

yani utanıyorsam 

neyse işte bazen insan en olmayacak şeye güceniyor

ve rakının ısınması o insana bir anlam ifade etmiyor.

ben o kapıları durmadan çalıyorum

ses duysam galip sayıyorum kendimi

ama bir terslik var bu durumda

elini sıkmışlığım yok kimsenin

dua etmek için uygun yer kollamak korkakların işi

ki ben o korkakların başta gideni

kapıya varmadan ettiğim dua 

ulaşmıyor demek ki zamanında.

bunu burada söyledim ki bilin

kapı çalınıyorsa en azından delikten bakmalı insan

beklenmedik misafirler rahat kaçırabilir, amenna

ama bir kapı çalınıyorsa bir diyeceği vardır belki birinin

gözlerinde acının fragmanını görmek için olmasa da

bu acının sahibini bir kez olsun görmek için

kapı çalınıyorsa en azından delikten bakın.

işte ben yürürken yollarda
bu denli kafa karışıklığını sulamışken rakıyla

bir kez olsun köpek ulusa başarısızlığıma 

saklanmaktan vazgeçip karşısına çıksam sevdiğim kadının

kapıları açmayacaklar belki yine

bir ihtimal delikten gözetleyecekler bu acının sahibini

el sıkışacağım kimisiyle kimbilir

akrobatlarla bir alıp veremediğim yok

bu alkış bu coşku benim için oldukça fazla

neyse işte
bazen insan en olmayacak şeye güceniyor

akrobatlar,

kapı ardında sessizce soluyanlar,

sevdiğim kadının topukları,

sokak köpekleri
ve pakette kalmış son sigara
ılık rakıya bir anlam katıyor
fakat soğumuyor insan yüreğini
en olmadık şeylere gücenip
kapısını çaldırtıyor evde olmayanların.

Çağdaş Ünbal