yoruldum varamamaktan
kalk gidelim
buralarda bahardan çiçek dermeye gücümüz yetmez
kalk gidelim
balkona çıkmaya azmetmiş karıncalarla husumetimiz yok
kalk gidelim
kalk gidelim diyorum duymuyor musun
haydi toparlan
ihtiyacımız yok güneşin gösterişine
ay ışığında da bulurum yolu
kalk gidelim
rüzgarları takip etmenin marjinal faydası kenarda dursun
rüzgarsız gidelim
güne bakanları kuşlar yesin
selam verip gidelim
yollar bir yerlere çıkar elbet
bir istasyona ya da dere kenarına
haydi bunları boş ver
tren geçmeyen bir yerlere gidelim
kenara çekilmiş insanlar vardır bir yerlerde
acılarını güneşte kurutan
onlara gidelim
yorulduk şehre küçük balkondan bakmaktan
ıslık çalamamaktan kurudu dudaklarımız
yeter ulaşmak için küçük kalemize merdivenler tırmandığımız
düz yollardan gidelim ıslık çalarak
balkonlara inat büyük adımlar atarak
kalk gidelim diyorum, boğuluyorum
oysa onlar o malum yerlerde
yıldızlarla haşir neşirler
rüzgarsız havalarda uçurtma uçurmanın ustası onlar
çiçeklere su vermeyi en çok onlar bilir
üstelik balkon önü değil pencere kenarı değil
uçsuz bucaksız, ova ova çiçekler
kalk gidelim
gelinciklere el verelim
birlikte kazalım küçük yuvalarını
kuşlara çalı çırpı kıralım
yoksa
yoksa bu şehir yataklık edecek santrallere
kurutacak hayallerimizi, dökecek saçlarımızı
ki kanser dediğin illet uyutmuyor adamı
göz altı torbalarım her şeyin farkında
can vermek için ideal yer yoktur elbet
elin elimde ölebileceğim bir yerlere gidelim.
Çağdaş Ünbal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder