tren rötar yapar
senin fikrinle avuturum kendimi
yürürüm kaldırımlarda sessizce
ben seni bir başka seviyorum
oturur bunu yazarım
sen üzüp tatlı canını
çekme ayaklarımın altından yeryüzü denen halıyı
o tren gelir
kaldırımlar son bulur, yol bir ormana çıkar
ben oturur ağlarım
ıslık çalarım çatlak dudaklarıma inat, ritimsiz
ben seni bir başka seviyorum
hadi gel bunu konuşalım, susmayalım
boş kalmaz o kırlangıç yuvaları
döner elbet dönmesi beklenen
çiçeklerle konuşmak anlamlandırır akşam üstlerini
mayıs kapıya vuruyor kalk aç pencereleri
trene küsüp yola sövmek benim gibilerin işi
sen çiçeklenmiş bir bahar gibisin
ne istasyonlara sığarsın ne şiirlere
yine de ben seni bir başka seviyorum
oturur bunu yazarım yarım yamalak kelimelerimle
filmlerden çıkarız seninle
yürürüz kordon boyu
ben sana seni nasıl sevdiğimi anlatırım
sen denizi izlersin
sular altında kalır hasankeyf
tarihe gömerler beni atlar misali
oturur buna ağlarız son silahımız gözyaşlarımızla
aynalar olmadan da yaşarız
hadi gel saçlarını tarayalım
Çağdaş Ünbal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder